# 46. Niall .

Witajcie .! ;D Dzisiaj mam dla Was Nialla, ale niestety krótkiego . Znalazłam go w starym zeszycie z imaginami i jako jeden z pięciu, które w nim zapisałam jest w miarę... zrozumiały ; )

Buziaki dla 23 . ! ; *

________________________________________________________

Siedziałam z Niall’em w salonie i z braku innych zajęć oglądaliśmy „Garfielda”. Horan był przeziębiony – cóż, tak to już jest, kiedy ktoś wskakuje do basenu na dworze, gdy temperatura za oknami nie przekracza 15 stopni.

Wstałam z kanapy i udałam się do kuchni z zamiarem zrobienia chłopakowi rosołu. Mimo że niecałą godzinę temu był obiad, wiedziałam, że Nialler zawsze jest głody, nawet, kiedy dokuczała mu choroba.

Zanim jednak weszłam do kuchni, wstąpiłam do łazienki i, ponownie wracając do salonu, rzuciłam chłopakowi paczkę chusteczek higienicznych.

Gdy usłyszałam jak kicha, pokręciłam głową z dezaprobatą, a ten widząc moją reakcję, wyszczerzył się w łobuzerskim uśmiechu.

Po piętnastu minutach wróciłam do pokoju z miseczką parującej zupy. W momencie, kiedy ją podawałam Niall’owi, chłopak ponownie kichnął. Dzięki Bogu, zdążyłam odsunąć naczynie sprzed jego twarzy. Tego by jeszcze brakowało, żeby biedak się poparzył.

-         Co ja mam z tobą zrobić, Garfield? – zapytał w tym samym momencie bohater filmu animowanego.

-          No właśnie, Niall, co ja mam z tobą zrobić? – powtórzyłam i ostrożnie podałam mu rosół, upewniwszy się wcześniej, że go nie wyleje.

Chłopak wziął ode mnie pełną miseczkę z zupa, odstawił ja na stół i razem z rudym kotem widocznym na ekranie powiedział proszącym głosem i ze słodkim spojrzeniem:

-          Karm mnie, kochaj i nie opuszczaj.

Uśmiechnęłam się kokieteryjnie i nie zważając na to, że i ja jutro pewnie obudzę się z katarem, pochyliłam się nad Horanem i pocałowałam go gorąco w usta.

-          Czy taka odpowiedź cię satysfakcjonuje? – zamruczałam mu do ucha, a on objął mnie w talii.

-          O taaak – westchnął przeciągle i ponownie mnie pocałował. 

~by Klara