# 1. Liam .

      Chłopcy przygotowują się do gali. Każdy z nich pyta mnie co ma wybrać, jak się uczesać. Liam kompletnie nie ma pomysłu na strój i fryzurę, więc zostawia to mnie sądząc, że zrobię wszystko za niego (łącznie z ubraniem go w wybrane ciuchy). Chodzi marudny jak nigdy i po raz setny pyta:

-          Mam się ubrać elegancko czy na luzie?

Znudzona i wściekła tym, że to na mnie wszystko skupia się w tym domu, pewnie dlatego, że jestem dziewczyną, odpowiadam z sarkazmem:

-          No tak, żebyś był do ludzi podobny.

Chłopak obraża się i idzie do sypialni.  Nie mam jednak głowy, by się zamartwiać, gdyż Niall prosi mnie, bym zeszyła mu dziurę w rękawie koszuli. Szyjąc, zastanawiam się, która koszula byłaby najodpowiedniejsza dla Louis’a, bo gdybym się tym nie zajęła, poszedłby w T-shirt’cie w paski. Wybieram jasnoniebieską, gdyż podkreśli ona kolor jego oczu. Zadowolona, że chodź przez chwilę odetchnę, siadam przed telewizorem. Mój spokój nie trwa jednak długo, gdyż przychodzi Zayn i pyta, który kolor bejsbolówki będzie najodpowiedniejszy. Patrzę na niego i z szokiem pytam:

-          Zamierzasz iść na galę w BEJSBOLÓWCE?!

-          No, a dlaczego nie? – odpowiada pytaniem, nie wiedząc, o co mi chodzi.

Zamykam oczy i oddycham głęboko. Gdy je otwieram, za Zayn’em stoi już Harry ze zdezorientowaną miną, trzymając w rękach trzy krawaty.

-          Okej, ustalmy jedno – zaczynam, próbując zachować spokój. – Zayn, na galę należy założyć garnitur. Wybierz czarny, do niego białą koszulę i czerwony krawat. Odpuszczę ci i możesz założyć  czerwone trampki.

Malik odwraca się i idzie zadowolony do swojego pokoju. Wznoszę oczy ku niebu i zwracam się do Hazzy:

-          Do szarego garnituru niebieska koszula i ten krawat – wskazuję biały w delikatne poziome paski, po czym dodaję: - Białe buty.

Styles wraca na górę. Ubiegam pytanie Nialla, który właśnie pojawia się w salonie:

-          Zeszyłam. Czarne buty, błękitny krawat.

Horan biegnie do pokoju. Lou wkracza do salonu i mówi:

-          Wiesz [T.I.], Liam chyba zaraz się rozklei, bo nie ma bladego pojęcia, w co się ubrać.

-          Powiedz mi, że chociaż ty jesteś już gotowy...?

-          Jasne – szczerzy się.

-          Okej, to ja teraz do niego zajrzę. – Wbiegam po schodach na górę. Znajduję Payne’a w łazience. Doznaję szoku.

-          Wow – mówię na jego widok.

Chłopak patrzy na mnie i okręca się wokół własnej osi, by zaprezentować swój strój.

-          No, widzisz, jednak potrafisz sobie doskonale poradzić beze mnie.

-          Chciałem, żebyś była ze mnie dumna – uśmiecha się.

-          I osiągnąłeś cel. – cmokam go w policzek.

-          Jesteś chyba najcudowniejszą dziewczyną na świecie – szepta i patrzy na mnie z miłością.

Przyglądam mu się ze zdziwieniem.

-          Przecież ci nie pomogłam!

-          Ale zrobiłaś wszystko, co w twojej mocy, żeby pomóc chłopakom...

-          Za co ci ogromnie dziękujemy – przerywa mu Zayn, wchodząc do łazienki po grzebień.

-          ... a ja nauczyłem się dzięki tobie dobrze się ubierać – dokończa i całuje mnie w usta.

-          Dobra, romantyku, na nas już czas – mówi Zayn i ciągnie go do wyjścia.

-          Moment! – woła Payne. Podchodzi do komody i wyciąga z niej małe, czerwone pudełeczko.

-          Co to? – pytam, zbliżając się do chłopaka.

-          To prezent dla naszej stylistki. – Liam klęka i mówi z uczuciem w głosie: - Będziesz nam radziła, w co się ubrać już jako pani Payne?

Patrzę na niego zdumiona. Zayn szturcha mnie w ramię, wskazuje na klęczącego i mówi:

-          Wypadałoby, żebyś się zgodziła...

-          Tak! Tak! Tak! – krzyczę i rzucam się w ramiona Liam’a. Ten zakłada mi pierścionek na palec i namiętnie całuje.

 

~by Klara