# 103 . Niall .

Od dziecka marzyłam, by zamieszkać w Irlandii. Z zapałem szlifowałam język angielski, by móc dogadać się z mieszkańcami. Poznawałam kulturę, obyczaje. Potrafiłam nawet zatańczyć tradycyjny taniec, bo zapisałam się na specjalne zajęcia. Każda wolna chwila była w jakimś stopniu związana z tym krajem. Wolny czas spędzałam na czytaniu książek o Irlandii, oglądaniu zdjęć itp. W końcu nadszedł TEN dzień, dzień wyczekiwany przeze mnie od kilkunastu lat. Zamierzałam w „nowej ojczyźnie” rozpocząć studia, pracować w wymarzonym zawodzie. Pożegnanie, jak każde inne, było bardzo smutne. Mocno wyściskałam rodziców i młodszą siostrę. Wsiadłam na pokład samolotu. Nałożyłam słuchawki, włączyłam muzykę i wpatrywałam się w „świat widziany oczami ptaka”. Lot minął mi szybko, zważywszy na to, że prawie cały przespałam. Podczas odbierania bagaży, zorientowałam się, że jakiś dziwnie znajomy mi chłopak, zabrał moją własność. Podbiegłam do niego z krzykiem. Zauważyłam zdziwioną minę blondyna. „Niall Horan”- pomyślałam, otwierając ze zdziwienia buzię. Uśmiechnęłam się szeroko. „Ach, zapomniałam! Nie zna polskiego!- zrobiłam w duchu facepalma. Powtórzyłam swoje słowa w języku angielskim. Chłopak przeprosił mnie i się uśmiechnął.

-Za mój błąd coś ci się należy. Zapraszam na kawę- zaproponował.

-Chętnie, ale nie dziś. Jestem tu po raz pierwszy i najpierw muszę zobaczyć dom i miasto- odparłam.

Horan pokiwał głową, wsunął zgiętą karteczkę do mojej kieszeni, nachylił się i wyszeptał mi na ucho:

-Czekam, normalna fanko.

Po czym wolny krokiem odszedł w swoją stronę, dochodząc do 4 kumpli. Rozpoznałam resztę zespołu. Ruszyłam w stronę swojego mieszkania, nadal oszołomiona niespodziewanym spotkaniem na lotnisku. „Idealnie”- pomyślałam, przekraczając próg. Odświeżyłam się po podróży, gdy nagle przypomniałam sobie o karteczce od Niallera. Wyciągnęłam papierek i odczytałam głośno: „Zadzwoń <nr.tel,> Niall xx”. Zapisałam numer w komórce. Skontaktowałam się z rodzicami, a później wzięłam pieniądze i wyszłam do sklepu, w celu zakupienia podstawowych produktów, całkowicie zapominając o zadzwonieniu do Horana. Zapłaciłam w kasie, wzięłam siatki z zakupami i wybiegłam z marketu. Nagle ktoś na mnie wpadł, powodując mój upadek. Jedna z reklamówek się podarła, taż że jabłka potoczyły się po chodniku.

-Przepraszam. Ach! To ty! Znów się spotykamy. Przeznaczenie?- zaśmiał się Irlandczyk, pomagając mi wstać.

Pobierał owoce i podniósł siatki.

-Raczej przypadek- odparłam

-Nic się nie dzieje przez przypadek- odrzekł blondyn.

Poszedł ze mną do mojego domu.

-No to widzę, że mam nową sąsiadkę. Mieszkam naprzeciwko- uśmiechnął się- Tak w ogóle nie wiem jak masz na imię?

-[T.i.]- odpowiedziałam

-Hmm. Polka?- zapytał.

-Skąd wiesz?- zdziwiłam się

-Punkt pierwszy- zdaje mi się, że na lotnisku mówiłaś po polsku. Punkt drugi- mój kumpel tam mieszka i znam ten akcent. Punkt trzeci- na walizce miałaś napisane „Poland”. – roześmiał się.

-Umiesz coś powiedzieć w moim języku?- zapytałam ciekawa

Pokiwał głową i z dumą odrzekł:

-Jesteś piękna. Chyba się w tobie zakochałem.

-Wiesz o czym mówisz?- uśmiechnęłam się

Niall smutno spuścił głowę.

-Wiem- rzekł tak cicho, że nie usłyszałam.

~*~

Minął rok odkąd mieszkałam w Irlandii. Było mi tam bardzo dobrze. Poznałam wielu niesamowitych ludzi, z którymi spędzałam większość czasu. Nialler zapoznał mnie ze swoimi przyjaciółmi, których również szczerze lubiłam. Pewnego dnia Horan zabrał mnie na skarpę przy morzu. Podeszliśmy do barierki, a chłopak splótł palce z moimi.

-[T.I], to co mówiłem rok temu to prawda. Jesteś dla mnie najważniejsza. Nie wyobrażam sobie życia bez ciebie, bez twojego dotyku, uśmiechu, optymizmu. Zrozum to w końcu, proszę!- powiedział łącząc słowa z j. angielskiego i z mojego ojczystego.

W oczach stanęły mi łzy. Odwróciłam głowę i lekko go pocałowałam.

-Rozumiem, Niall- szepnęłam.

Promienie zachodzącego słońca oświetlały nasze ciała.

-Irlandia od zawsze była moim marzeniem, ale nigdy nie przypuszczałam, że da mi coś więcej niż szczęście. Nie sądziłam, że doznam najpiękniejszego uczucia na ziemi, jakim jest miłość.

~by Natalia