# 101 . Harry .

Bal maskowy. Ubrana w prostą, czarną sukienkę i skórzaną kurtkę przekroczyłam próg szkoły. Twarz zasłaniała mi ciemna maska, podkreślająca moją urodę i kolor oczu. Przywitałam się z koleżankami i nauczycielami, ale nikt z nich mnie nie poznał. No cóż, sama siebie nie poznawałam, bo na co dzień chodziłam w dresach i szerokich bluzach, tak że ukrywałam swoje ciało. Po mowach wstępnych niechętnie wyszłam na parkiet. Nie lubiłam być w centrum uwagi, ale pomyślałam sobie, że raz się żyje. Byłam świetną tancerką, ćwiczyłam pod okiem mamy, która uczyła tańca. Jednak nigdy publicznie nie występowałam, głównie ze względu na swoją nieśmiałość. DJ włączył energiczną piosenkę. Zaczęłam coraz pewniej się ruszać. Chłopaki pogwizdywali i tańczyli obok mnie, co chwilę czułam ich dotyk na swoich plecach i rękach. Dziewczyny ze zdziwieniem i podziwem w oczach przyglądały się całej sytuacji. Wokół słyszałam szepty: „kim ona jest?”, „Jest genialna”, „Też chciałabym mieć takie ciało jak ona”- to tylko niektóre z nich. Gdy melodia dobiegła końca, wszyscy bili mi brawo. Z uśmiechem na ustach przetańczyłam cały bal. Robiłam tylko krótkie przerwy na jedzenie i chodzenie do toalety.

-Bacznie obserwowaliśmy waszą zabawę i postanowiliśmy wybrać króla i królową balu! Zapraszamy!- ogłosił jeden z nauczycieli.

Na mnie i chłopaka z drugiego końca salo pały białe promienie. Zakrztusiłam się sokiem, nie mogąc w to uwierzyć. Zachowałam jednak odrobinę zdrowego rozsądku, wyprostowałam się, poszłam na scenę i uścisnęłam dłoń dorosłemu. To samo zrobił Harry. Wiedziałam, że to on, bo te włosy i sylwetkę rozpoznałabym wszędzie. Na mojej głowie spoczął sztuczny diadem. Chłopak wziął mnie za rękę i zaprowadził na środek parkietu.

-Pięknie wyglądasz- powiedział

Zarumieniłam się lekko. Zarzuciłam mu ręce na szyję, a on objął mnie w pasie.

-Dlaczego taka śliczna dziewczyna przyszła na bal sama?- spytał

Nie odpowiedziałam. Bujaliśmy się w rytm piosenki. Kiedy muzyka dobiegła końca, wyszliśmy przed budynek, rozmawiając.

-Zdejmij maskę- poprosił Styles

Pokręciłam przecząco głową.

-Dlaczego?- zapytał

-O to w tym wszystkim chodzi. Nikt nikogo nie poznaje. Możesz gadać z największym wrogiem, nawet o tym nie wiedząc.

-Ale czuję, że cię znam!

Roześmiałam się serdecznie, siadając na ławeczce.

-Przecież tu są tylko ludzie z naszej szkoły. Znasz mnie, może nie często rozmawialiśmy, ale pewnie kojarzysz mnie z widzenia.

-Hmmm, kojarzę wszystkie dziewczyny, ale ciebie nie.- odparł zmieszany

-Możliwe, nie ubieram się tak na co dzień, Harry.- odparłam

-Skąd wiesz, że ja to ja?- zdziwił się

Spojrzałam w gwieździste niebo i głośno westchnęłam. Uznałam, że wyjawię mu prawdę, w końcu i tak nic nie tracę.

-Jeżeli ktoś jest dla mnie ważny znam każdy szczegół jego ciała, każdy odruch, styl chodzenia, śmiech…- wyliczałam- A poza tym jesteś gwiazdą, Styles.

-Jestem dla ciebie kimś ważnym?- zapytał.

Pokiwałam głowa, udając się do szkoły. Zostawiłam na dworze oszołomionego loczka.

-Jak masz na imię?- zawołał

Nie odwróciłam się, lecz zniknęłam w tłumie.

-Proszę o ciszę- rzekł do mikrofonu nauczyciel- Nadszedł najbardziej wyczekiwany punkt balu! Odsłonięcie twarzy! Na trzy! Raz… dwa… trzy…!!!

Wszyscy ludzie pościągali maski. Każdy z uwagą patrzył na osobę stojącą obok. Niektórzy nawet się śmiali. Dłonią poprawiłam diadem, gdy ktoś zakrył mi oczy.

-Kto ty?

-Znasz mnie. Ja też cię znam, [T.I.]

Odwróciłam się przodem do Stylesa.

-Wiedziałem, że skądś pamiętałem te oczy- powiedział. – Dlaczego zawsze ukrywałaś swoje zgrabne ciało w tych szerokich ubraniach? Dopiero teraz zobaczyłem jaka ślicznotka z ciebie. Zatańczymy?- ukłonił się- Królowo?

Dygnęłam jak na damę przystało i lekko się uśmiechnęłam. Snuliśmy przytuleni po parkiecie Chłopak niespodziewanie mnie pocałował. Ludzie zaczęli wiwatować, krzyczeć, gwizdać, klaskać i nie wiadomo co jeszcze. Zdezorientowana, a zarazem uradowana spojrzałam na Harrego.

-Północ- wyszeptał

Poczułam się jak Kopciuszek- zwykła dziewczyna, której życie odmienił jeden bal. Wtuliłam się w białą koszulę chłopaka, szepcząc jak bardzo jestem szczęśliwa.

~*~

Od tamtego wydarzenia minęło kilka lat. Jesteśmy młodym małżeństwem, a za 3 miesiące na świat przychodzi nasz córka. Nazwiemy ją Cinderella- na pamiątkę najważniejszego momentu w naszym życiu.

~by Natalia